عناوینی که در این مقاله می خوانید
پولشویی به معنای تبدیل و پنهان کردن پولهای حاصل از فعالیت‌های غیرقانونی، مانند قاچاق و جرایم دیگر، به پول نظامی و قانونی است تا بتوان آنها را به سیستم‌های مالی و بازارها وارد کرد. پولشویی به عنوان یک جرم شناخته شده است و تحریماتی برای آن وجود دارد. اهداف پولشویی شامل فرار از مالیات و پنهان نگه داشتن منابع اصلی پول است. روش‌های مختلفی برای پولشویی وجود دارد، از جمله سهام‌بندی، قاچاق نقدینگی، تراکنش‌های پولی متمرکز و تجارت مبتنی بر پولشویی.
قوانین ضد پولشویی (AML)
به مجموعهای از قوانین، مقررات، رویهها و آییننامهها اطلاق میشود که از پنهان کردن پولهای غیرقانونی جلوگیری میکند. این قوانین میتوانند تأثیرات مثبت فراوانی داشته باشند، اگرچه تمام رفتارهای جرمی و تراکنش‌ها را پوشش نمی‌دهند. به عنوان مثال، مقررات ضد پولشویی بانک‌ها و مؤسسات مالی را ملزم می‌کنند که در افتتاح حساب‌های سپرده مشتریان از قوانین مربوطه پیروی کنند و اطمینان حاصل کنند که این حساب‌ها برای اهداف پولشویی ایجاد نمی‌شوند.
قوانین ضد پولشویی فعالیت‌هایی را هدف قرار می‌دهند که شامل کلاهبرداری در بازار، خراب کردن بودجه عمومی و فرار مالیاتی، تجارت کالاهای غیرقانونی و هرگونه تلاش برای پنهان کردن فعالیت‌های غیرقانونی است.
انتصاب ماموران برای اجرای قوانین ضد پولشویی، به منظور نظارت بر پیروی بانک‌ها و سازمان‌های مالی و نیز بررسی سیاست‌های پولشویی انجام میشود.
در سال ۱۹۸۹، با تشکیل گروه اقدام مالی بین‌المللی (FATF)، که در واقع یک گروه شامل سازمان‌ها و کشورها در سراسر جهان است و به نام گروه ویژه اقدام مالی شناخته میشود، اقدامات ضد پولشویی به صورت جهانی گسترش یافت. اصلی‌ترین مأموریت گروه اقدام مالی بین‌المللی جلوگیری از فعالیت‌های پولشویی و ترویج استانداردهای بین‌المللی مربوط به آن است. پس از حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر در ایالات متحده، گروه اقدام مالی بین‌المللی تصمیم گرفت به مبارزه با مسئله تأمین مالی تروریسم نیز بپردازد و برای این منظور دامنه فعالیت خود را گسترش داد.
صندوق بین‌المللی پول (IMF) نیز یکی از سازمان‌های مهم در زمینه مبارزه با پولشویی است. در واقع، این صندوق با تأکید بر کشورهای عضو خود، که تعداد آنها ۱۸۹ کشور است، زمینه همکاری برای مقابله با مسئله تأمین مالی تروریسم را از طریق استانداردهای بین‌المللی فراهم کرده است.
روش‌های پولشویی شامل دستکاری در بازار، فساد در امور عمومی، معاملات غیرقانونی و فرار از مالیات می‌باشند. یکی از روش‌های رایج در پولشویی، ایجاد کسب و کارهایی است که درآمد آنها به نظر قانونی می‌رسد، توسط سازمان‌های جنایی یا همپیمانان آنها. پس از تأسیس این کسب و کارهای ظاهراً قانونی، مجرمان میتوانند پول نامشروع خود را در آنها وارد کرده و بدون مشکل آن را خارج کنند، به گونه‌ای که یک هویت معتبر و قانونی برای پولشان ایجاد میشود.
علاوه بر این، مجرمان میتوانند با پنهان کردن پول در کشورهای خارجی و تقسیم آن به مقادیر کمتر و واریز آن به حساب‌های بانکی خارجی، به نحوی که مشکوک نباشد، به پولشویی بپردازند.
قوانین ضد پولشویی تقضای موسسات مالی را بر عهده دارند
آنها ملزم به نظارت و بررسی وجوه واریزی مشتریان و تراکنش‌های آنها هستند تا از انجام فعالیت‌های پولشویی توسط مشتریان خلافکار جلوگیری کنند. این موسسات باید منابع مبالغ بزرگ را بررسی و تأیید کنند و گزارشی از تراکنش‌های نقدی بیش از یک سقف معین تهیه کنند. همچنین، آنها باید مشتریان خود را در خصوص این قوانین آگاه سازند.
نقش پلیس و سایر سازمان‌های اجرایی در پیگیری و بررسی موارد پولشویی بسیار حائز اهمیت است. آنها با بررسی سوابق مالی، به دنبال کشف فعالیت‌های مشکوک و تضادهایی در آنها هستند. با توجه به اینکه برای هر تراکنش مالی بزرگ، سوابق دقیق و جامعی نگهداری میشود، ردیابی سوابق مالی تراکنش‌های مشکوک به عنوان روشی بسیار مؤثر در پیگیری پولشویی در نظر گرفته میشود.
در فرآیندهای ضدپولشویی، در صورتی که یک سازمان موفق به کشف دارایی‌هایی شود که توسط مجرمان در فرآیند پولشویی پنهان شده‌اند، می‌تواند این دارایی‌ها را با استفاده از ردیابی، به صاحبان اصلی آنها بازگرداند.
مقایسه قوانین ضدپولشویی (AML) و قوانین شناسایی مشتریان (KYC) در صنعت بانکداری نیز انجام میشود. شناسایی مشتریان (KYC) یک فرآیند است که سازمان‌ها و موسسات باید قبل از ارائه خدمات به مشتریان، هویت آنها را تأیید کنند. اما حوزه فعالیت قوانین ضدپولشویی گسترده‌تر است و شامل اقداماتی برای مبارزه با پولشویی، جرایم مالی و تأمین مالی تروریسم می‌باشد. بانک‌ها همزمان از قوانین ضدپولشویی (AML) و قوانین شناسایی مشتریان (KYC) استفاده می‌کنند تا امنیت و حفاظت موسسات مالی را تضمین کنند.
دوره نگهداری در قوانین ضدپولشویی (AML Holding Period)
یکی از روش‌های کاربردی در حوزه قوانین ضدپولشویی است. این روش به وسیله‌ی یک دوره نگهداری اطلاعات مالی، از واریز و برداشت‌های مالی در حساب‌ها مدت زمان مشخصی را می‌طلبد. به‌عنوان مثال، در حساب‌ها باید حداقل به مدت ۵ روز پول نگهداری شود، اما این دوره نگهداری ممکن است در کشورهای مختلف متفاوت باشد. هدف از اعمال دوره نگهداری در قوانین ضدپولشویی، مدیریت ریسک و کمک به اجرای قوانین ضدپولشویی است.
در پایان
باید به اهمیت قوانین ضدپولشویی اشاره کرد، زیرا با توجه به محدودیت منابع مالی، اهمیت آنها بسیار بیشتر میشود. کسب و کارهای غیرقانونی و بدون نظارت، منجر به محدودیت جریان سرمایه به صنایع اقتصادی و اجتماعی میشود. در شرایطی که جریان پول به طور نامتعادلی اتفاق می‌افتد، دولت‌ها مجبور می‌شوند بیشترین تلاش را برای چاپ پول بیشتر انجام دهند، و این بازتاب منفی در قدرت خرید و ارزش پول کشور دارد. اگر چنین شرایطی کنترل نشود، می‌تواند منجر به افزایش تورم و در نهایت نابودی اقتصاد کشور شود.
نظرات کاربران