متا داده در تراکنش های بلاک چین

متا داده در تراکنش‌های بلاک‌چین، اطلاعاتی هستند که به طور معمول به همراه اطلاعات اصلی تراکنش ارسال می‌شوند. این اطلاعات می‌توانند شامل تاریخچه تراکنش یا اطلاعات تراکنش‌های قبلی برچسب زمانی: هر یک از بلوک های یک بلاک چین دارای مهر زمانی است که لحظه اضافه شدن بلوک به زنجیره را نشان می دهد. بنابراین، زمان بندی تراکنش ها در بلاک چین از طریق این ابرداده ثبت می شود.

متا داده در تراکنش‌های بلاک‌چین

جزئیات تراکنش: علاوه بر آدرس‌های فرستنده و گیرنده، مبلغ تراکنش و شناسه‌های تراکنش، سایر ابرداده‌ها مانند اطلاعات مربوط به زمان ثبت تراکنش نیز می‌توانند به هر تراکنش در یک بلاک چین پیوست شوند.
داده‌های قرارداد هوشمند: هنگام اجرای قراردادهای هوشمند در زنجیره بلوکی، پارامترها و داده‌های ورودی مورد نیاز برای اجرای این قراردادها می‌توانند در فراداده گنجانده شوند.مربوط به همان کیف پول یا آدرس باشند. متا داده‌ها به تنهایی برای انجام تراکنش لازم نیستند، اما ممکن است برای اهداف خاصی مانند اثبات اصالت یا اجازه دادن به تراکنش‌های پیچیده‌تر مورد استفاده قرار گیرند.

در بلاک‌چین، انواع مختلفی از متا داده وجود دارد که برای اهداف مختلف استفاده می‌شوند.

برخی از انواع رایج متا داده عبارتند از:

متا داده تراکنش: شامل اطلاعاتی مانند مبلغ تراکنش، آدرس مبدأ و مقصد، زمان ارسال و دیگر جزئیات مربوط به خود تراکنش.
متا داده بلاک: شامل اطلاعاتی است که به صورت کلی در مورد بلاک‌های بلاک‌چین ذخیره می‌شوند؛ از جمله شناسه بلاک، زمان ایجاد بلاک، تعداد تراکنش‌ها و غیره.
متا داده قرارداد هوشمند: در بلاک‌چین‌هایی که از قراردادهای هوشمند مانند اتریوم استفاده می‌کنند، متا داده ممکن است شامل کد منبع قرارداد، نتایج اجرای قرارداد و دیگر اطلاعات مربوط به اجرای قرارداد باشد.

متا دیتای مالکیت: این نوع متا دیتا حاوی اطلاعات مربوط به مالکیت دارایی‌ها است، مانند جزئیات مالکان، تاریخچه انتقال مالکیت و تغییرات مالکیت.
متا دیتای ارتباطی: این متا دیتا شامل اطلاعاتی است که برای برقراری ارتباط بین بلاک‌ها یا شبکه‌های مختلف بلاک چین مورد استفاده قرار می‌گیرد، مانند اطلاعات نود‌ها و امضاها.
این موارد تنها چند نمونه از انواع متا دیتای مورد استفاده در بلاک چین هستند. هر بلاک چین ممکن است انواع دیگری از متا دیتا را طراحی و استفاده کند که مخصوص نیازهای خاص آن بلاک چین باشد.

بسته به نوع بلاک چین، متا دیتای تراکنش‌ها ممکن است به صورت درون‌زنجیری (on-chain) یا برون‌زنجیری (off-chain) ذخیره شوند.

متا دیتا در تراکنش های بلاک چین به دو روش متفاوت ذخیره می‌شود: در زنجیره (On-chain) و در خارج از زنجیره (Off-chain).

در روش On-chain، متا دیتای تراکنش همراه با خود تراکنش در داخل بلاک ذخیره می‌شود. این اطلاعات به شکل ساختارمند در بخش‌های مختلف بلاک قرار می‌گیرند و به رمزنگاری متصل می‌شوند. مزیت این روش این است که اطلاعات تراکنش همواره در دسترس، قابل اثبات و قابل اعتماد هستند. اما معایب آن افزایش اندازه زنجیره بلاک چین و افزایش هزینه‌های ذخیره‌سازی و انتقال است.

در روش Off-chain، به جای ذخیره متا دیتای تراکنش در زنجیره بلاک چین، اطلاعات اضافی در محل‌های دیگری مثل دفترچه‌های خصوصی ذخیره می‌شوند. مزیت این روش کاهش حجم زنجیره بلاک چین، کاهش هزینه‌ها و زمان اجرا است. اما معایب آن کاهش امنیت و اثرگذاری اطلاعات به دلیل اعتماد به محل‌های دیگر برای ذخیره‌سازی است.

انتخاب هر یک از این روش‌ها بستگی به نیازهای خاص هر بلاک چین و کاربران دارد و هر روش مزایا و معایب خود را دارد.

خلاصه و تفصیلی از مثال‌های متادیتای تراکنش‌های بلاک‌چین:

مبلغ تراکنش: این اصلی‌ترین متادیتای هر تراکنش است که مبلغ ارسال شده را مشخص می‌کند.
آدرس مبدأ و مقصد: آدرس‌های کیف‌پول فرستنده و گیرنده مبلغ.
تاریخچه تراکنش: زمان و تاریخ ایجاد تراکنش و زمان ثبت آن در بلاک‌چین.
هش تراکنش: رشته‌ای منحصربه‌فرد که به عنوان شناسه یا امضای تراکنش استفاده می‌شود.
اطلاعات تراکنش‌های قبلی: متادیتای تراکنش جاری ممکن است شامل اطلاعاتی از تراکنش‌های قبلی مرتبط با آن باشد.
آدرس‌های چندگانه گیرنده: برای پرداخت‌های چندمرحله‌ای، آدرس‌های متعدد گیرنده در متادیتا ذخیره می‌شود.
پیام تراکنش: پیام‌های اضافی ارسال شده همراه با تراکنش.
اطلاعات هویتی: در برخی بلاک‌چین‌ها، اطلاعات هویتی فرستنده و گیرنده نیز در متادیتا ذخیره می‌شود.

برچسب زمانی: هر یک از بلوک های یک بلاک چین دارای مهر زمانی است که لحظه اضافه شدن بلوک به زنجیره را نشان می دهد. بنابراین، زمان بندی تراکنش ها در بلاک چین از طریق این ابرداده ثبت می شود.
جزئیات تراکنش: علاوه بر آدرس‌های فرستنده و گیرنده، مبلغ تراکنش و شناسه‌های تراکنش، سایر ابرداده‌ها مانند اطلاعات مربوط به زمان ثبت تراکنش نیز می‌توانند به هر تراکنش در یک بلاک چین پیوست شوند.
داده‌های قرارداد هوشمند: هنگام اجرای قراردادهای هوشمند در زنجیره بلوکی، پارامترها و داده‌های ورودی مورد نیاز برای اجرای این قراردادها می‌توانند در فراداده گنجانده شوند.

امضاهای دیجیتال:
فراداده تراکنش حاوی امضاهای دیجیتالی است که مشروعیت تراکنش ها را تأیید و مالکیت آن ها را نشان می دهد.
هزینه‌های گس:
در بلاک‌ چین‌ هایی مانند اتریوم، متا دیتا می‌تواند شامل جزئیاتی درباره هزینه‌های گس مرتبط با پردازش تراکنش‌ها باشد. ماینرها و اعتبارسنجی ها از این اطلاعات برای اولویت بندی تراکنش ها استفاده می کنند.

پیوندهای سیستم فایل بین سیاره ای:

پیوندهای IPFS را می توان در ابرداده تراکنش های بلاک چین پیدا کرد. کاربران با به دست آوردن یک مرجع در قالب هش، می توانند به فایل IPFS و داده های موجود در بلاک چین دسترسی داشته باشند. این امکان ذخیره سازی فایل‌های بزرگ مانند تصاویر، ویدیوها یا اسناد مربوط به دارایی‌ های زنجیره‌ای مانند NFT را فراهم می کند.

اوراکل:

اوراکل یک سرویس خارجی است که به قراردادهای هوشمند اجازه دسترسی به داده های دنیای واقعی را می دهد. این اطلاعات را می توان در فراداده تراکنش های بلاک چین برای فعالیت های قرارداد هوشمند گنجاند.

توکن‌های NFT:

توکن‌ های غیرقابل تعویض اغلب حاوی ابرداده‌هایی مانند مشخصات سازنده، توضیحات و جزئیات دیگر درباره دارایی‌ های دیجیتال یا فیزیکی هستند.

چگونه می‌توان متا دیتا را به تراکنش های بلاک چین اضافه کرد:

برای افزودن متا دیتا به تراکنش های بلاک چین، معمولاً دو روش وجود دارد:

• استفاده از فیلدهای تخصیصی در تراکنش: برخی بلاک چین ها امکان اضافه کردن متا دیتا به تراکنش را از طریق فیلدهای خاصی که در ساختار تراکنش وجود دارند، فراهم می‌کنند. به عنوان مثال، بیت‌کوین از فیلد OP_RETURN استفاده می‌کند که به کاربران اجازه می‌دهد اطلاعات اضافی را در داخل تراکنش ذخیره کنند.
• استفاده از پروتکل‌های فرعی: برخی بلاک چین ها اجازه می‌دهند که اطلاعات اضافی به صورت جداگانه و خارج از تراکنش درج شوند، مانند استفاده از پروتکل‌های فرعی یا لایه‌های دیگری که بر روی بلاک چین قرار می‌گیرند. این اطلاعات می‌توانند به عنوان متا دیتای تراکنش مورد استفاده قرار گیرند و با تراکنش مرتبط شوند.

با استفاده از یکی از این روش‌ها، می‌توان متا دیتای مورد نظر را به تراکنش اضافه کرد و سپس آن را به شبکه ارسال نمود. متا دیتا به صورت رمزنگاری شده در تراکنش ذخیره می‌شود و بعداً می‌توان از آن برای بازیابی اطلاعات مورد نیاز استفاده کرد.