مفهوم پروتکل استارگیت چیست؟

پروتکل استارگیت یک پروتکل قابل ترکیب و پل زنجیره‌ای است که بر روی لایه‌ی صفر (LayerZero) ساخته شده است و قابلیت انتقال دارایی‌های بومی بین شبکه‌های مختلف بلاکچین را فراهم می‌کند. یکی از نقاط ضعف اکثر پل‌های فعلی این است که قادر به انتقال دارایی‌های بومی از یک زنجیره به زنجیره دیگر نیستند. به جای آن، آنها بر استفاده از یک توکن پیچیده یا “واسطه” برای اتمام فرآیند پل‌زنی بین زنجیره‌ها تکیه می‌کنند. مشکل این رویکرد این است که بسیار غیرکارآمد بوده و تجربه کاربر را پیچیده می‌کند.

مفهوم پروتکل استارگیت

پروتکل استارگیت به طور خاص برای رفع نیاز به توکن‌های پیچیده طراحی شده است و به کاربران امکان می‌دهد توکن‌های بومی را بطور مستقیم به زنجیره‌های غیربومی ارسال کنند. این پروتکل بر اساس استخرهای نقدینگی یکپارچه مشترک بین زنجیره‌ها ساخته شده است که تضمین‌شده نهایی بودن آنی را تضمین می‌کند. هدف استارگیت این است که پل‌های زنجیره‌ای متقابل را به یک فرآیند تراکنش یکپارچه و یکتا تبدیل کند.

در این مقاله، هدف ما این است که به معرفی پروتکل استارگیت و توکن STG بپردازیم.

پروتکل استارگیت از ۷ زنجیره مختلف از جمله اتریوم،

پالیگان، فانتوم، آوالانچ، آپتیمیزم، آربیتروم و BNB Smart Chain برای انتقال توکن‌ها به صورت بومی در شبکه پشتیبانی می‌کند. انتقال نقدینگی بین شبکه‌های مختلف بلاکچین، جزئی بی‌جدایی‌ناپذیر از قابلیت همکاری Web3 است. این پروتکل به کاربران اجازه می‌دهد با انواع dApp ها ارتباط برقرار کنند و قابلیت همکاری بیشتری بین شبکه‌های ناسازگار را فراهم می‌کند، همچنین ابزارهای متنوعی را برای تعامل با یکدیگر در اکوسیستم فراهم می‌کند.

یکی از مشکلات موجود این است که دارایی‌های بومی یک بلاکچین را نمی‌توان به راحتی منتقل و در برابر بلاکچین دیگر استفاده کرد. برای این منظور، نیاز به یک مرحله میانی یا پل زنجیره‌ای وجود دارد. پل زنجیره‌ای به کاربران این امکان را می‌دهد تا نقدینگی را به روش‌های مختلف در زنجیره‌ها انتقال دهند. با این حال، در حال حاضر هیچ راهکاری برای انجام بهینه‌ترین فرآیند تراکنش پل وجود ندارد. این فرآیند شامل مراحل مختلفی است و نیازمند درک دقیقی از نحوه عملکرد یک پروتکل پل خاص است و ممکن است هزینه‌بر باشد.

این مشکل به طور جزئی به دلیل وجود Trilemma Bridge بوجود می‌آید، که توسعه‌دهندگان در هنگام طراحی یک پل با آن روبرو می‌شوند. آن‌ها باید بین الزامات تراکنش دارایی‌های بومی، تضمین نهایی فوری و نقدینگی یکپارچه تعادل برقرار کنند. بیشتر طرح‌های پل از دارایی‌های بومی به عنوان قربانی استفاده می‌کنند و به جای آن از یک توکن پیچیده برای جایگزینی توکن بومی استفاده می‌کنند. نتیجه نهایی اغلب مکانیزم‌های Lock-and-Mint یا Burn-and-Redeem استفاده می‌کنند. به طور کلی، این رویکردها به این صورت عمل می‌کنند که کاربر را ملزم به واریز دارایی اصلی زنجیره منبع خود در قرارداد هوشمند پل می‌کنند، در این زمان پل یک نسخه بسته‌بندی شده از دارایی (به عنوان مثال $ETH → $WETH) را بر روی آن قرار می‌دهد.

زنجیره مقصد، به دلیل اینکه دارایی‌ها به نسبت یک به یک در زنجیره مقصد ضرب می‌شوند، تضمین نهایی را ارائه می‌دهد. این روش همچنین ریسک بازگشت به دلیل کمبود نقدینگی را از بین می‌برد. با این حال، یک مشکل مهم در این روش وجود دارد و آن این است که وقتی یک توکن پیچیده در زنجیره مقصد ضرب می‌شود، کاربر باید به صورت دستی آن را به یک دارایی بومی در زنجیره مقصد تبدیل کند. در غیر این صورت، قادر به استفاده از آن نخواهد بود. این روش فقط به عنوان یک پل برای تکمیل فرآیند عمل می‌کند.

یکی از مسائل دیگر مربوط به نقدینگی و مقیاس‌پذیری است

برای اینکه پل ها به درستی عمل کنند، هم زنجیره مبدا و هم زنجیره مقصد باید دارای نقدینگی کافی باشند. بنابراین، هر بار که یک بلاک جدید در یک پروتکل پل ادغام می‌شود، پل باید نقدینگی را بین بلاک‌چین‌های مختلف که در حال حاضر یکپارچه شده‌اند، راه‌اندازی کند. این محدودیت‌ها بر قابلیت زیرساخت پل در مقیاس‌بندی سریع و اتخاذ شبکه‌های جدید تأثیر می‌گذارد.

برای حل مسئله Trilemma بریجینگ، پروتکل استارگیت یک مکانیسم جدید با نام ∆Bridge و الگوریتم متعادل‌کننده با نام الگوریتم دلتا (∆) توسعه داده است. این دو با هم ترکیب شده‌اند و امکان نقدینگی زنجیره‌ای و انتقال توکن‌های کاملاً بومی را فراهم می‌کنند. پل‌های دلتا به کاربران اجازه می‌دهند دارایی‌های بومی را به صورت مستقیم و یکپارچه بین بلاک‌چین‌های مختلف ارسال کنند، بدون نیاز به توکن میانی و بدون کاهش قابلیت همکاری یا ترکیب.

پل‌های دلتا از طریق یک استخر نقدینگی یکپارچه مشترک بین زنجیره‌ها تأمین می‌شوند تا اطمینان حاصل شود که هر طرف پل دارای نقدینگی کافی است، از برگشت تراکنش جلوگیری می‌کند و تضمین فوریت قطعی را فراهم می‌کند. الگوریتم دلتا استارگیت را می‌توان به عنوان ستون فقرات در اینجا در نظر گرفت، زیرا با تعادل خودکار استخرهای نقدینگی، از پل‌های دلتا پشتیبانی می‌کند. این طراحی به چارچوب دلتا پل اجازه می‌دهد تا شبکه‌های بلاک‌چین متعددی را ادغام کند و به‌طور سریع‌تر و کارآمدتر از بسیاری از گزینه‌های دیگر مقیاس شود.

پروپوزال‌ها و رای‌گیری در این مسیر به صورت زیر انجام می‌شود:

توسعه‌دهندگان و اعضای جامعه بلاک‌چین پیشنهادهای خود را مطرح می‌کنند که در قالب پروپوزال‌ها عرضه می‌شود. سپس، اعضای جامعه برای بحث و بررسی این پروپوزال‌ها مشارکت می‌کنند و نظرات و پیشنهادات خود را اعلام می‌کنند.
بعد از اتمام مرحله بحث و بررسی، رای‌گیری برای تصمیم‌گیری درباره پروپوزال‌ها صورت می‌گیرد. اعضای جامعه بلاک‌چین به صورت دموکراتیک در رای‌گیری شرکت می‌کنند و نظرات و اولویت‌های خود را با انتخاب یک گزینه اعلام می‌کنند.
پس از جمع‌آوری نتایج رای‌گیری، تصمیم نهایی درباره پروپوزال‌ها اعلام می‌شود و اقدامات لازم برای اجرای آن‌ها آغاز می‌شود.

توجه: بخشی از متن شما در ادامه‌ی پاراگراف قبل بریده شده است. لطفاً اگر اطلاعات بیشتری در ارتباط با روند پروپوزال‌ها و رای‌گیری می‌خواهید، آن را ادامه دهید تا بتوانم به شما کمک کنم.

در پروتکل استارگیت، ابتدا پیشنهادها باید در فروم جامعه (Community Forum) مطرح شوند و پس از بحث و بررسی، نیاز به کسب نظر موافق از جامعه دارند. سپس، این پیشنهادها در دو دسته اصلی به نام‌های Core و Protocol قرار می‌گیرند.

• پروپوزال‌های Core: این پروپوزال‌ها می‌توانند تغییراتی در فرآیند حاکمیت یا ساختار اصلی پروتکل پیشنهاد دهند و برای اجرایی شدن نیاز به درصد موافقت بالاتری دارند.
• پروپوزال‌های Protocol: این پروپوزال‌ها تغییراتی در پارامترهای پروتکل، مانند ساختار کارمزد، تغییر در کدها یا نحوه تخصیص بودجه خزانه، را پیشنهاد می‌کنند.

فرآیند رای‌گیری به طوری طراحی شده است که برای همه پروپوزال‌ها بحث و بررسی انجام شود و پس از تأیید جامعه، به مرحله رای‌گیری می‌رود. مرحله اول این فرآیند مرحله پیشنهاد (Proposal Stage) است، که در آن تمام صاحبان توکن STG می‌توانند پیشنهادهای خود را ارائه کنند. مرحله بعدی، مرحله فراخوانی جامعه (Community Calls) است. در نهایت، مرحله رای‌گیری انجام می‌شود. پروپوزال‌های واجد شرایط توسط هر فردی که دارای حداقل ۱۵۰٬۰۰۰ veSTG باشد یا توسط ادمین‌های اسنپ‌شات در Snapshot ثبت می‌شوند. زمان رای‌گیری برای پیشنهادهای پروتکل حدوداً ۳۶ ساعت و برای پیشنهادهای Core تقریباً ۲۴ ساعت است. میزان veSTG قابل استفاده در زمان رای‌گیری به زمان ثبت پیشنهاد مربوط می‌شود و توکن‌هایی که بعد از آن به دست می‌آیند، قدرت رای‌دهی را فراهم نمی‌کنند.