نحوه مقایسه اوراکل LINK با BAND

پروتکل‌های Chainlink و Band دو اوراکل بلاکچین هستند که به عنوان نوعی جدید از فناوری‌ها، امکان انتقال داده‌های دنیای واقعی به شبکه بلاکچین را فراهم می‌کنند. آنها به صورتی عمل می‌کنند که داده‌ها به راحتی برای بلاکچین و قراردادهای هوشمند آنها در دسترس باشند. اوراکل‌ها می‌توانند به صورت نرم‌افزاری، سخت‌افزاری و یا مبتنی بر اجماع باشند. در این مقاله، قصد داریم اوراکل Chainlink را با Band مقایسه کنیم و بررسی کنیم که کدام یک از نظر سرمایه‌گذاری مناسب‌تر است.

شبکه‌های غیرمتمرکز اوراکل چیست؟

قبل از مقایسه اوراکل LINK با BAND، مناسب است کمی در مورد اوراکل صحبت کنیم. در چند سال گذشته، فناوری بلاکچین شاهد پیشرفت‌های گسترده‌ای بوده است که منجر به تولید محصولات جدید و متنوعی شده است. به علاوه، بسیاری از محصولاتی که برای مدتی در دسترس بودند، تنها در دو سال گذشته محبوب و اساسی شدند، مانند DeFi، NFT، متاورس و موارد مشابه.

تنوع بیشتر محصولات و خدمات، جذب کاربران جدید را به همراه داشته و پذیرش بیشتری را به دنبال داشته است. البته همه این امور تنها به لطف قراردادهای هوشمند امکان‌پذیر است که نشان دهنده فناوری مورد استفاده برای توسعه تمامی محصولات ذکر شده است. با این حال، از آنجایی که فناوری بلاکچین ارتباط مستقیمی با دنیای خارج از زنجیره ندارد، باید راهی برای ارائه اطلاعات خارجی به بلاکچین پیدا شود.

بدون این اطلاعات، قراردادهای هوشمند در بسیاری از موارد نمی‌توانند بدانند که زمانی شرایط قراردادها برآورده شده است و چه اقدامی باید انجام شود. به منظور یافتن راه‌هایی برای به بلاکچین و قراردادهای هوشمند، ارائه این داده‌های حیاتی، شبکه‌های اوراکل غیرمتمرکز ایجاد شده‌اند.

شبکه‌های اوراکل غیرمتمرکز، یا به طور ساده اوراکل‌های غیرمتمرکز، به گروه‌هایی از اوراکل‌های بلاک‌چین مستقل اطلاق می‌شود که اطلاعات بیرونی را به بلاک‌چین ارائه می‌دهند. هر گره مستقل یا اوراکل، از منابع مختلف خارج از زنجیره برای بازیابی داده‌ها استفاده می‌کند. وقتی داده‌های مورد نیاز قراردادهای هوشمند را پیدا می‌کند، آن‌ها را بازیابی کرده و با داده‌هایی که توسط سایر اوراکل‌ها بازیابی شده‌اند، مقایسه می‌کند. پس از تأیید صحت، داده را به قرارداد ارسال می‌کند.

این داده‌ها از منابع مختلفی مانند وبسایت‌ها، سرورها، پایگاه‌های داده و دیگر منابع مشابه دریافت می‌شوند. حتی اوراکل‌های سخت‌افزاری می‌توانند با استفاده از حسگرها و دستگاه‌های اینترنت اشیا، داده‌های واقعی را دریافت کنند. بنابراین، اگر همه داده‌ها در هنگام مقایسه با یکدیگر همخوانی داشته باشند، معتبر و قابل اعتماد هستند و می‌توان به آن‌ها برای قراردادهای هوشمند اعتماد کرد.

اولین پروژه‌ای که اوراکل‌های غیرمتمرکز را معرفی کرد، Chainlink (LINK) بود، که یک شبکه اوراکل مبتنی بر اتریوم است و از آن زمان با بسیاری از پلتفرم‌ها و پروژه‌های توسعه در دنیای بلاک‌چین ادغام شده است.

اما از زمان راه‌اندازی Chainlink، اوراکل‌های دیگری نیز ایجاد شده‌اند و تا به حال، پروتکل Band به یکی از قابل اعتمادترین و اصلی‌ترین رقبای Chainlink تبدیل شده است. در ادامه، با معرفی هر پلتفرم، مقایسه بین اوراکل LINK و BAND را بررسی خواهیم کرد.

Chainlink یک پلتفرم اوراکل است که در سپتامبر 2017 توسط سرگئی نظروف بر روی بلاکچین اتریوم راه‌اندازی شد. هدف اصلی Chainlink ادغام داده‌های خارج از زنجیره با قراردادهای هوشمند بلاکچین است و به پروژه‌های اتریوم دسترسی به داده‌های مرتبط را فراهم می‌کند. این پلتفرم شامل یک شبکه از نودها است که بر روی چارچوب اوراکل ساخته شده‌اند و داده‌ها و اطلاعات را از منابع خارج از بلاکچین به قراردادهای هوشمند بلاکچین منتقل می‌کنند.

در واقع، Chainlink یک شبکه رمزنگاری شده از نودهاست که بر اساس بلاکچین عمل می‌کند. این پلتفرم نقش پیوند بین داده‌های دنیای واقعی و قراردادهای هوشمند را از طریق اوراکل‌ها برعهده دارد. همچنین دارای یک توکن به نام LINK است که یک توکن استاندارد ERC-20 استفاده می‌شود و برای پرداخت هزینه‌های معاملات در شبکه Chainlink استفاده می‌شود. برخی از مزایای Chainlink شامل امکان ارسال پرداخت در سطح جهانی، غیرمتمرکز بودن، رمزنگاری پایان به پایان، اتصال به APIهای مختلف، بهبود کارایی قراردادهای هوشمند و پیشرفت پروژه به طور مداوم است.

هدف اصلی ایجاد Chainlink (چین لینک)

رفع محدودیت‌های قراردادهای هوشمند است. قراردادهای هوشمند به داده‌هایی وابسته هستند که خارج از بلاکچین قرار دارند، و باید به فرمت درون زنجیره ترجمه شوند. این ترجمه از داده‌های خارجی به قراردادهای هوشمند به دلیل تفاوت در زبان داخلی و خارجی بسیار دشوار است. بنابراین، برای رفع این شکاف، بلاکچین Chainlink ایجاد شده است تا از طریق یک شبکه غیرمتمرکز اوراکل این مشکل را حل کند. اوراکل‌ها به صورت میان افزار عمل کرده و داده‌های منابع خارجی را به زبان قابل درک قراردادهای هوشمند ترجمه می‌کنند.

بندچین (BAND Chain) نیز همانند Chainlink، یک اوراکل غیرمتمرکز است که از طریق منابع داده‌های خارجی، امکان دریافت داده‌های خارجی برای قراردادهای هوشمند را فراهم می‌کند. پروتکل BAND، عملیات جمع‌آوری داده‌ها و اتصال آن‌ها به قراردادهای هوشمند را بدون نیاز به شناخت طرفین انجام می‌دهد. همچنین، این شبکه دارای سطح مقیاس‌پذیری بسیار بالا است و از پروتکل ارتباطات بین بلاکچین (IBC) بهره می‌برد که به آن امکان تعامل با سایر بلاکچین‌ها را می‌دهد. هدف این پروتکل بهبود سرعت، مقیاس‌پذیری، قابلیت همکاری متقابل زنجیره‌ای و انعطاف‌پذیری داده در بلاکچین است.

توکن BAND یک توکن اختصاصی است که بر اساس استاندارد ERC-20 و به عنوان بخشی از پروتکل BAND در شبکه اتریوم راه‌اندازی شده است. این توکن برای اهداف مختلفی استفاده می‌شود که در ادامه به بررسی آنها می‌پردازیم.

۱. تامین امنیت شبکه:
امنیت شبکه BAND به میزان استیکینگ (Staking) توکن دیجیتال BAND وابسته است. پروتکل BAND بر اساس الگوریتم اجماع DPoS عمل می‌کند. بنابراین، هر چه میزان استیکینگ بیشتر باشد، امنیت شبکه نیز به‌همان اندازه افزایش می‌یابد. همچنین، به افرادی که در شبکه تراکنش‌هایی انجام می‌دهند، پاداشی به‌صورت توکن BAND اختصاص می‌دهد.

۲. استفاده از خدمات پروتکل BAND:
قراردادهای هوشمند باید کارمزدهایی را بابت استفاده از خدمات پروتکل BAND پرداخت کنند. این هزینه‌ها به صورت توکن BAND پرداخت می‌شوند و میزان کل هزینه‌های پرداخت شده به نودهای شبکه که وظیفه تایید اعتبار داده‌های جمع‌آوری شده را دارند، صرف می‌شود.

۳. مقایسه با اوراکل LINK:
بازبینی اوراکل LINK و BAND:
اوراکل LINK و BAND هر دو اوراکل‌های غیرمتمرکز هستند که برای حل مشکل ترجمه داده‌های خارجی به قراردادهای هوشمند در بلاکچین استفاده می‌شوند. اما دو پروژه دارای تفاوت‌هایی نیز هستند. LINK از طریق شبکه Chainlink داده‌های خارجی را به قراردادهای هوشمند منتقل می‌کند، در حالی که BAND از طریق بندچین (BAND Chain) عمل می‌کند. همچنین، دو پروتکل دارای اختلافاتی در معماری، الگوریتم اجماع و سطح مقیاس‌پذیری هستند. انتخاب بین LINK و BAND بستگی به نیازها و شرایط مورد استفاده‌کننده دارد.

پروتکل BAND، همانند چین لینک، با استفاده از اوراکل‌ها، قصد دارد داده‌های با کیفیت بالا و غیرقابل دستکاری را برای قراردادهای هوشمند فراهم کند. اما در مقایسه با چین لینک، پروتکل BAND خود را به عنوان یک اوراکل سریع‌تر، ارزان‌تر و با کاربردی راحت‌تر معرفی می‌کند. این پروتکل ادعا می‌کند که داده‌های مورد نیاز هر برنامه غیرمتمرکز را در کمتر از ۶ ثانیه و با کارمزد بسیار پایین به کاربران خود ارائه می‌دهد.

تفاوت عمده‌ای بین این دو اوراکل وجود دارد، و آن بلاکچین مورد استفاده در هرکدام است. چین لینک بر اساس بلاکچین اتریوم عمل می‌کند، در حالی که پروتکل BAND در ابتدا بر روی بلاکچین اتریوم راه‌اندازی شده و سپس در ژوئن سال 2020 به بلاکچین مستقل خود منتقل شده است. این پروتکل با استفاده از ابزار توسعه نرم‌افزار (SDK) پروژه Cosmos بر روی BandChain ایجاد شده است. بلاکچین Cosmos به پروتکل BAND در کاهش هزینه‌ها هنگام ارسال و دریافت داده‌ها کمک می‌کند.

کار با اوراکل یا ارائه دهنده می‌تواند برای هر دو پروتکل بند و چین لینک فرصتی سودآور باشد. زیرا آنها می‌توانند توکن‌های لینک (Link) یا بند (Band) را برای ارائه خدمات خود کسب درآمد کنند. همچنین، ارائه دهندگان داده می‌توانند توکن‌های محلی خود را برای ارائه داده‌ها دریافت کنند. تامین عرضه کلی و حداکثر توکن LINK حدود 1 میلیارد است، در حالی که BAND به 100 میلیون محدود شده است. BAND پتانسیل عملکرد بهتر در طولانی مدت را دارد و درازمدت، محدودیت عرضه آن به افزایش قیمت آن کمک خواهد کرد. همچنین، سازگاری BAND با بلاکچین‌های دیگر و برهم‌کنش مثبت با محیط زیست نیز از ویژگی‌های منحصر به فرد آن است.

در نهایت، در کلیت می‌توان گفت که اگر افراد به دنبال یک ارز دیجیتال پایدار و امن هستند، LINK انتخاب مناسبی برای آنها است. اما اگر به دنبال یک گزینه سرمایه‌گذاری بلندمدت هستند، رمزارز BAND گزینه مناسبی خواهد بود. در این مقاله، پس از معرفی مختصر چین لینک و بند چین، به مقایسه اوراکل LINK با BAND برای تصمیم‌گیری بهتر در سرمایه‌گذاری پرداخته شده است.