مفهوم سود آن‌چین چیست؟

دیفای یا امور مالی غیرمتمرکز به مجموعه‌ای از برنامه‌های کاربردی اشاره دارد که بدون نیاز به واسطه و به صورت غیرمتمرکز، امور مالی مهمی مانند دریافت وام و معاملات مالی را انجام می‌دهند. برنامه‌های دیفای پرطرفدار شامل استیبل کوین‌ها، صرافی‌های غیرمتمرکز (DEX)، بسترهای وام دهی، Wrapped Bitcoins (WBTC) و بازارهای پیش‌بینی هستند. دیفای شامل پروتکل‌های مختلف بسیار زیادی است که سرویس‌ها و گزینه‌های کسب سود متفاوتی را ارائه می‌دهند. کاربران همواره به دنبال یافتن پروتکلی با بیشترین سود سالانه (APY) هستند و همچنین برای جلوگیری از ضررهای غیرمنتظره، ماندگاری منابعی که سود را پرداخت می‌کند را رصد و پیگیری می‌کنند.

علاوه بر معرفی سود آن‌چین (on-chain yield)، نحوه ایجاد سود آن‌چین نیز بررسی خواهد شد.

علاوه بر این، سرویس‌های ایجاد کننده ارزش نیز در این مقاله مورد بررسی قرار خواهند گرفت.

قبل از بررسی سود آن‌چین، باید اشاره کنیم که دریافت مالیات از سرویس‌های کاربردی و مفید، به عنوان یکی از قابل اتکاترین و معتبرترین منابع سود محسوب می‌شود. سرویس‌ها ارزش واقعی را به کاربران خود ارائه می‌دهند و کاربران این امکان را به سرویس‌ها می‌دهند تا از سرمایه در گردش، سهم عادلانه‌ای را به خود اختصاص دهند. بدین ترتیب، عملکرد این فرآیند بیشتر به سود کاربران و ارائه محصولات بهتر و ایمن‌تر تمایل دارد.

در زمینه سرویس‌های ماندگار کریپتو، موارد زیر مهم می‌باشند:

• بیت‌کوین: بیت‌کوین به عنوان انعطاف‌پذیرترین پول جهانی، بدون نیاز به مجوز عمل می‌کند. کاربران برای استفاده از شبکه بیت‌کوین، با رمزارز بیت‌کوین، کارمزد سرویس‌ها را پرداخت می‌کنند.
• اتریوم: اتریوم به عنوان ایمن‌ترین پلتفرم برای اجرای وب ۳ و سرویس‌های دیفای عمل می‌کند. برای استفاده از شبکه اتریوم، باید با رمزارز اتریوم، کارمزد سرویس‌ها را پرداخت کنید.
• چین لینک: چین لینک به عنوان بزرگترین ارائه‌دهنده اوراکل شناخته می‌شود. با استفاده از رمزارز چین لینک، می‌توانید از شبکه چین لینک استفاده کنید.

در این سرویس‌ها، الگوی “توکن دسترسی به پروتکل” مشاهده می‌شود. این الگو با ایجاد یک چرخه بلندمدت ماندگار، پاداش‌هایی را به سرمایه‌گذاران در این پروتکل اهدا می‌کند. بنابراین، علاوه بر جلب علاقه کاربران به پروتکل، باعث ایجاد جامعه بزرگتری پیرامون آن می‌شود. البته باید توجه داشت که این تنها یک روش برای دستیابی به ماندگاری بلندمدت پروتکل نیست و روش‌های دیگری نیز وجود دارند.

روش‌های دیگری نیز برای دستیابی به مورد فوق وجود دارند. پروتکل‌های زیر از طریق روش‌های دیگری سعی در دستیابی به این هدف دارند:

Curve: Curve یکی از بزرگترین پروتکل‌های معاملات استیبل کوین‌های دیفای است. در این پروتکل، کارمزد معاملات توسط دارندگان توکن CRV دریافت می‌شود.

Aave: Aave یکی از پلتفرم‌های وام‌دهی در دنیای دیفای است. کاربران می‌توانند علاوه بر استفاده از سرویس وام‌گیری Aave، توکن‌های خود را به عنوان نقدینگی پروتکل ارائه داده و در نتیجه کارمزد دریافت کنند.

در الگوی دوم، این سرویس‌ها به کاربران امکان می‌دهند تا با نگهداری مقدار مشخصی از توکن، به عنوان هولدرهای توکن عمل کنند و سهمی از سود را دریافت کنند. البته برای استفاده از این سرویس‌ها و پرداخت کارمزد، باید سرویس‌های کارآمدی را انتخاب کرد. به عنوان مثال، ماینرها در شبکه‌های اتریوم و بیت‌کوین می‌توانند کارمزدی که توسط کاربران پرداخت می‌شود را دریافت کنند. همچنین، دارندگان توکن و ارائه‌دهندگان نقدینگی در پروتکل‌های دیفای نیز کارمزد دریافت می‌کنند.

برای ایجاد سود در آن‌چین،

روش‌های دیگری نیز وجود دارند. بیشتر این روش‌ها بر ارائه سرویس‌های مالی و دریافت هزینه به عنوان جبران ریسک‌های عملیاتی تمرکز دارند. اما برای دستیابی به ماندگاری سود در آن‌چین، مهم است که روش‌ها به صورت شفاف و در دسترس باشند و بهتر است این روش‌ها به صورت توثیق شده و با استفاده از فناوری زنجیره بلوک (On Chain) پیاده‌سازی شوند.

در بازی مجموع-صفر، وجود احتمالی وجود دارد که مردم به وجود آن در بازی‌هایی که شرکت می‌کنند، آگاه نشوند. این بازی‌ها ممکن است به نحوی طراحی شده باشند که افراد در آنها شرکت کنند، اما بدون دستیابی به هیچ گونه ضمانتی برای کسب سود یا جلوگیری از ضرر باشند. در واقع، این بازی‌ها به گونه‌ای ساخته شده‌اند که در صورت استفاده از سرویس کم و بهره‌برداری بالا، سرمایه‌ای که برای تشویق استفاده از سرویس صرف می‌شود، از خود سرویس تولید نمی‌شود. بنابراین، در صورتی که منبع سرمایه خارجی پایان یابد یا از بین برود، سرویس مورد نظر نیز به دلیل عدم بهبودی سود به سمت صفر، از دسترس خارج می‌شود.

این بازی‌ها ممکن است مشکل بالقوه‌ای داشته باشند. زیرا افراد ممکن است به درستی درک نکنند که وارد یکی از این بازی‌ها شده‌اند و در نتیجه، ممکن است به طور ناخواسته در معاملاتی شرکت کنند که برایشان ضررآور باشد. در واقع، اعتماد در روابط اقتصادی بسیار مهم است و در صورتی که پروتکل‌های بزرگ نتوانند انتظارات مردم را برآورده کنند، اعتماد عمومی به این پروتکل‌ها کاهش می‌یابد و در نهایت از بین می‌رود.

در بازی‌های مجموع-صفر، هیچ ضمانتی برای برنده شدن بدون تحمل ضرر وجود ندارد. به عبارت دیگر، شرکت کنندگان در این بازی‌ها باید آمادگی داشته باشند که ممکن است ضرری را تحمل کنند و نتوانند به صورت بدون خسارت به سود برسند.

در بازی‌های مجموع-مثبت، افراد به جای اینکه ضرر کنند تا دیگران برنده شوند، پس از تراکنش احساس می‌کنند که ارزش بیشتری به دست آورده‌اند. سرویس‌هایی که با دریافت کارمزد منصفانه، ارزشی را به کاربران ارائه می‌دهند، قادر به ایجاد محیط بازی‌های مجموع-مثبت هستند.

به عنوان مثال، در موقعیت زیر:

یک کاربر می‌خواهد برای پرداخت کرایه خانه‌اش، ۱ اتریوم را با ۲۰۰۰ دلار تبدیل کند.
یک توسعه‌دهنده دارای یک قرارداد هوشمند است که امکان تبادل کوین بین دو طرف تراکنش را فراهم می‌کند.
تراکنش به شکل زیر انجام می‌شود:
توسعه‌دهنده، برای فعال نگه داشتن سرویس، ۰.۵٪ کارمزد تبادل توکن دریافت می‌کند. کاربر نمی‌تواند هزینه‌های خود را با اتریوم پرداخت کند و باید آن را به دلار تبدیل کند. همچنین، تمام صرافی‌ها نیز برای ادامه دادن فعالیت سرویس‌های خود، مقداری کارمزد تبادل توکن دریافت می‌کنند. در نتیجه، کاربر یک اتریوم را تبادل و ۱۹۹۰ دلار دریافت می‌کند و برای حفظ سرویس، ۱۰ دلار هزینه می‌کند. در زیر، شرایط کاربر و توسعه‌دهنده قبل و بعد از تراکنش را خلاصه می‌کنیم:

قبل از تراکنش:

کاربر: دارای ۲۰۰۰ دلار دارایی غیرنقدی است که با تبدیل آن به پول نقد، می‌تواند برای مصارف روزانه استفاده کند.
توسعه‌دهنده: هیچ درآمدی از سرویس خود ندارد.
پس از تراکنش:

کاربر: دارای ۱۹۹۰ دلار پول نقد است که می‌تواند برای مصارف روزانه استفاده کند.
توسعه‌دهنده: ۱۰ دلار درآمد از کاربر و سرویس خود کسب کرده است.
بنابراین، در این مثال، هر دو طرف تراکنش (کاربر و توسعه‌دهنده) احساس می‌کنند که برنده هستند. برای کاربر، پرداخت ۱۰ دلار به عنوان هزینه سرویس،محسوب نمی‌شود، زیرا او به ازای این کارمزد، سرویسی دریافت کرده که به حفظ و ادامه فعالیت آن کمک می‌کند.