تأثیر ابعاد بلاک (اندازه بلاک) بر بیتکوین

با توجه به توافقاتی که جامعه توسعه‌دهندگان و اعضای شبکه بیتکوین دربارهٔ مسائل مختلف دیگر رسیده‌اند، هنوز هم در مورد یک موضوع مهم به توافق نرسیده‌اند و آن موضوع اندازه بلاک است. اندازه بلاک یک مسئله است که هنوز باعث نشده بیتکوین به عنوان یک روش پرداخت جهانی پذیرفته شود. بنابراین، اگر مردم جهان قصد دارند از بیتکوین برای پرداخت هزینه‌های خرید روزمره خود استفاده کنند، باید مشکل اندازه بلاک حل شود. برای درک این مفهوم در بازار ارزهای دیجیتال، با ما همراه باشید تا انتهای مقاله.

سوال این است که اندازه بلاک چقدر است؟

بلاک در شبکه بیتکوین یک فضایی است که یک گروه از تراکنش‌های مالی شبکه در آن قرار می‌گیرند. سپس این بلاک‌ها در یک دفتر کل غیرمتمرکز (که معروف به زنجیره بلاک یا بلاکچین است) ثبت می‌شوند. بلاکچین یک پلتفرم است که از اتصال این بلاک‌ها به یکدیگر تشکیل می‌شود. در اوایل راه‌اندازی بیتکوین، اندازه بلاک شبکه قادر به ذخیره 36 مگابایت اطلاعات تراکنش بود. با این حال، در سال 2010، این ظرفیت به یک مگابایت کاهش یافت به منظور کاهش ریسک‌های مربوط به کلاهبرداری و حملات سایبری. در حال حاضر، اندازه بلاک در شبکه اصلی بیتکوین یک مگابایت است.

اگرچه محدود کردن ظرفیت بلاک‌ها به کاهش خطر کلاهبرداری کمک می‌کند، اما به طرف دیگر، توانایی شبکه بیتکوین در انجام تراکنش‌های بزرگ و سریع را کاهش می‌دهد. این مسئله به عنوان مشکل مقیاس پذیری در شبکه بیتکوین شناخته می‌شود. به این معناست که شبکه بیتکوین ظرفیت محدودی برای افزایش مقیاس تراکنش‌ها دارد. بنابراین، با افزایش تعداد تراکنش‌ها در این شبکه، زمان لازم برای انجام آن‌ها نیز افزایش می‌یابد. در بخش بعدی، به اهمیت اندازه بلاک در شبکه بیتکوین خواهیم پرداخت.

چرا اندازه بلاک مهم است؟

چرا حجم بلاک بر عملکرد شبکه بیتکوین تأثیر دارد؟ اندازه بلاک در بلاکچین می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر سرعت و قدرت شبکه داشته باشد. همانطور که اشاره شد، بلاکچین (زنجیره بلاک) نام خود را از واقعیتی گرفته است که بستری برای اتصال بلاک‌ها به صورت بی‌نهایت فراهم می‌کند. هر بلاک شامل اطلاعات تراکنش است و به بلاک قبلی متصل می‌شود و این روند تا بی‌نهایت ادامه می‌یابد. دو عامل، تعداد تراکنش‌ها در هر بلاک و نرخ افزودن بلاک‌ها به زنجیره، تعداد تراکنش‌هایی را که در هر ثانیه ثبت و تایید می‌شوند، تعیین می‌کنند. به طور واضح، انجام تعداد بیشتری تراکنش در ثانیه جذاب‌تر است و برنامه‌نویسان همواره در تلاش هستند راه‌هایی برای افزایش این ظرفیت پیدا کنند.

در بهترین حالت، شبکه بیتکوین می‌تواند هفت تراکنش در ثانیه را پردازش کند. اما برای اتریوم، وضعیت بهتری نداریم و این شبکه توانایی انجام 15 تراکنش در ثانیه را دارد. به عنوان مقایسه، درگاه پرداخت ویزا قادر به انجام 1700 تراکنش در ثانیه است! بنابراین، اگر شبکه‌های بیتکوین و اتریوم می‌خواهند به عنوان یک راه‌حل پرداخت جهانی مورد استفاده قرار بگیرند، عملکردشان باید بهبود یابد. چون تعداد “تراکنش در ثانیه” در بلاکچین‌ها به حجم بلاک آن‌ها وابسته است، افزایش اندازه بلاک به عنوان مهمترین موضوع برای بهبود عملکرد شبکه‌های بلاکچین مطرح است. البته، هنوز توافق کلی در مورد نحوه افزایش حجم بلاک در این شبکه‌ها وجود ندارد و بحث‌های زیادی در این زمینه مطرح است.

حال بیایید در مورد روش‌های مقیاس‌پذیری بلاکچین صحبت کنیم.

اما چه راه‌حل‌هایی برای مقیاس‌پذیری اندازه بلاکچین وجود دارند؟ راه‌حل‌های مقیاس‌پذیری به دو شکل، راه‌حل‌های زنجیره‌ای و راه‌حل‌های خارج از زنجیره، استفاده می‌شوند. راه‌حل‌های زنجیره‌ای به معنای استفاده از روش‌های داخل بلاکچین هستند، در حالی که راه‌حل‌های خارج از زنجیره به روش‌هایی اشاره دارند که خارج از بلاکچین استفاده می‌شوند. هر دو روش مزایا و معایبی دارند، اما تاکنون توافقی در مورد اینکه کدام روش ممکن است آینده بهتری برای فناوری بلاکچین ایجاد کند، به دست نیامده است.

روش‌های زنجیره‌ای برای افزایش مقیاس‌پذیری

مقیاس‌پذیری درون زنجیره‌ای به معنای ایجاد تغییراتی در ساختار بلاکچین است که سرعت و قدرت آن را افزایش می‌دهد. به عنوان مثال، یک رویکرد زنجیره‌ای، تعداد کمتری اطلاعات تراکنش را در هر بلاک قرار می‌دهد تا بتوان تراکنش‌های بیشتری را در هر بلاک جای داد. این روش در بروزرسانی SegWit شبکه بیتکوین مورد استفاده قرار گرفت. این بروزرسانی در سال 2017 با ایجاد تغییراتی در روش افزودن اطلاعات تراکنش، عملکرد شبکه بیتکوین را بهبود بخشید.

افزایش تولید بلاک‌های جدید در بلاکچین

یکی دیگر از روش‌های زنجیره‌ای برای افزایش تعداد تراکنش‌ها در هر ثانیه در یک بلاکچین، افزایش نرخ تولید بلاک‌های جدید است. با این روش، بیشتر بلاک‌ها در یک واحد زمانی تولید می‌شوند، که به افزایش تراکنش‌های قابل پردازش در هر بلاک منجر می‌شود. البته، برای این روش محدودیت‌هایی وجود دارد که ممکن است عملکرد اعتبارسنجی بلاک را تحت تأثیر قرار دهد.

شاردینگ (Sharding)

یکی از تکنیک‌های دیگر در افزایش مقیاس‌پذیری، شاردینگ نام دارد. در این روش، اطلاعات تراکنش به بخش‌ها یا قطعات کوچکتر تقسیم می‌شود و هر گره مسئول اعتبارسنجی بخشی از این قطعات می‌شود. هدف از این روش، ایجاد یکی از تغییرات اصلی در نسل دوم شبکه اتریوم (اتریوم 2.0) است. برخی از برنامه‌نویسان امیدوارند که با استفاده از روش شاردینگ، ظرفیت بلاکچین به 100,000 تراکنش در ثانیه افزایش یابد.

افزایش اندازه بلاک (Increase Block Size)

یکی از روش‌های مهم برای افزایش مقیاس‌پذیری بلاکچین، افزایش اندازه هر بلاک است تا بتوان تعداد بیشتری اطلاعات تراکنش را در آن جای داد. یکی از پروژه‌های معروف که از این رویکرد استفاده کرد، شبکه بیتکوین کش بود. این پروژه در سال 2017 از بلاکچین اصلی بیتکوین جدا شده و برنامه‌هایی برای افزایش اندازه بلاک از یک مگابایت به هشت و سپس به 32 مگابایت مطرح کرد.

با این حال، افزایش اندازه در بیتکوین کش به معنای افزایش تعداد تراکنش‌ها در هر ثانیه است. برخی معتقدند که ادامه افزایش اندازه ممکن است ناممکن باشد و در آینده ممکن است به فضای بیشتری نیاز داشته باشیم.

روش‌های خارج از زنجیره برای افزایش مقیاس‌پذیری

روش‌هایی وجود دارد که می‌توانند عملکرد بلاکچین را بدون تغییر در ساختار آن بهبود بخشند. این روش‌ها به عنوان راه‌حل‌های لایه دوم نیز شناخته می‌شوند، زیرا پیاده‌سازی آنها خارج از بلاکچین صورت می‌گیرد.

شبکه لایتنینگ (Lightning Network)

یکی از معروف‌ترین روش‌های مقیاس‌پذیری خارج از زنجیره، شبکه لایتنینگ برای بلاکچین بیتکوین است. افراد می‌توانند چندین کانال را باز کنند و تراکنش‌های خود را در شبکه لایتنینگ، که خارج از بلاکچین بیتکوین قرار دارد، انجام دهند. پس از تکمیل تراکنش، شبکه لایتنینگ اطلاعات آن را به شبکه اصلی بیتکوین ارسال می‌کند. این شبکه امکان انجام تراکنش‌های بیتکوین با سرعت بسیار بالا و کارمزد کمتر را فراهم می‌کند.

زنجیره‌های جانبی (سایدچین)

استفاده از زنجیره‌های جانبی نیز یکی از راه‌حل‌های لایه دوم برای افزایش مقیاس‌پذیری است. زنجیره‌های جانبی، بلاکچین‌های کوچکتری هستند که از بلاکچین اصلی مشتق می‌شوند. این زنجیره‌های جانبی قابلیت انتقال رمزارز شبکه اصلی را بین خود دارند. به طریق ساده، زنجیره‌های جانبی قادرند فعالیت‌ها و بار داده تراکنش‌ها را خارج از بلاکچین اصلی نگه‌داری کنند. از این رو، آنها می‌توانند از ازدحام شبکه اصلی کاسته کنند و برای انجام فعالیت‌های خاص استفاده شوند.

مشکلات بلاک‌های پر شده چیست؟

یکی از مشکلات بزرگی که در ارتباط با بلاک‌های پر شده در بیتکوین وجود دارد، مربوط به اندازه بلاک است. در این سناریو، گره‌های بیتکوین که مسئولیت اعتبارسنجی و ثبت تراکنش‌ها در بلاکچین را بر عهده دارند، با حجم زیادی از داده‌ها و اطلاعات مواجه می‌شوند. این وضعیت منجر به ازدحام شدید در شبکه می‌شود و باعث می‌شود تا برخی از تراکنش‌ها به دلیل این ازدحام، با تاخیر مواجه شوند. به عبارت دیگر، زمان طولانی‌تری برای تأیید و ثبت تراکنش‌ها در بلاکچین بیتکوین نیاز است.

آیا می‌توان اندازه بلاک بیتکوین را افزایش داد؟

گاوین اندرسون، یکی از برنامه‌نویسان ارشد سابق بنیاد بیتکوین و محقق ارشد فعلی این بنیاد، پیشنهاد داده است که اندازه بلاک‌های شبکه بیتکوین به هشت مگابایت افزایش یابد. او بیان کرده است که این افزایش اندازه بلاک‌ها باید تا سال 2036 به تدریج انجام شود تا هیچ اختلالی در شبکه ایجاد نشود.

در تیم توسعه اصلی بیتکوین، افراد دیگری نیز وجود دارند که پیشنهادات مشابهی ارائه کرده‌اند. برخی از آنها می‌گویند که اندازه بلاک به میزان 17.7 درصد در سال افزایش یابد. همچنین برخی از افراد دیگر پیشنهاد داده‌اند که ابعاد بلاک به دو مگابایت در یک زمان افزایش یابد. با این حال، اکثریت برنامه‌نویسان بیتکوین نتوانستند این پیشنهادات را تایید کنند و بحث درباره چگونگی ارتقای قدرت این شبکه همچنان ادامه دارد.

با توجه به نحوه اداره شبکه بیتکوین که به صورت غیرمتمرکز است و همه اعضا در آن شرکت می‌کنند، هیچ تغییری اعمال نمی‌شود مگر اینکه اعضا به توافق برسند. به عبارت دیگر، در شبکه بیتکوین هیچ قدرت مرکزی یا بالاتری وجود ندارد که بتواند نظر سایر اعضا را تحت تأثیر قرار دهد.

مزایا و معایب افزایش اندازه بلاک در بیتکوین:

نکته اصلی دفاع‌کنندگان از افزایش اندازه بلاک چیست؟ افرادی که به دنبال افزایش ابعاد بلاک هستند، ادعا می‌کنند که بلاک‌های بزرگتر نه تنها ظرفیت و سرعت بلاکچین را افزایش می‌دهند، بلکه هزینه‌ها را نیز کاهش می‌دهند. از سوی دیگر، مخالفان بر این باورند که افزایش اندازه بلاک‌ها ممکن است منجر به تمرکز و کنترل بیشتر در یک بلاکچین شود. بسیاری از افراد اعتقاد دارند که افزایش ابعاد بلاک، مهمترین کاری است که باید با شبکه بیتکوین انجام داد. آنها معتقدند که این می‌تواند استفاده از بلاکچین بیتکوین را بهبود بخشد. با افزایش اندازه بلاک، سرعت تراکنش‌ها افزایش می‌یابد و کارمزد تراکنش‌ها کاهش می‌یابد.

همچنین، طرفداران به یادآوری می‌کنند که روش‌های دیگری برای مقیاس‌بندی عملکرد بیتکوین، مانند زنجیره‌های جانبی یا شاردینگ، هنوز در مراحل آزمایشی یا اولیه قرار دارند و هیچ تضمینی وجود ندارد که این تکنیک‌ها بتوانند عملکرد را بهبود بخشند. این نقاط ممکن است تأثیر مثبتی بر عملکرد شبکه بیتکوین داشته باشند، اما افزایش اندازه بلاک می‌تواند پیامدهای منفی نیز داشته باشد. مخالفان افزایش ابعاد بلاک معتقدند که این روش تضییع وقت است و به مشکل اصلی پاسخ نمی‌دهد. آنها معتقدند که مهم نیست که اندازه بلاک چقدر بزرگ می‌شود، زیرا در نهایت شبکه ممکن است بیش از حد شلوغ شود. این گروه باور دارد که باید از راه‌حل‌های پیشرفته‌تری برای حل مشکل مقیاس‌پذیری استفاده شود.