آشنایی با بهترین پروژه های لایه دوم اتریوم

اتریوم، یکی از برترین رمزارزهای حوزه ارز دیجیتال است که به طور گسترده‌ای توسط کاربران در این صنعت پذیرفته شده است. بیش از هزار پروژه از این پلتفرم استفاده می‌کنند تا به توسعه نرم‌افزارهای غیرمتمرکز خود بپردازند. در این مقاله، به دلیل قابلیت بالای اتریوم برای پروژه‌های دیفای و افزایش محتمل تعداد کاربران این پلتفرم، به معرفی بهترین پروژه‌های لایه دوم اتریوم می‌پردازیم. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره این پروژه‌ها، تا انتهای این مقاله آن را مطالعه نمایید.

لایه اول اتریوم به تغییراتی درون زنجیره یا بلاکچین اشاره دارد

در حالی که لایه دوم به ادغام عوامل سومی اشاره می‌کند که می‌تواند بهبودی در مزایای لایه اول را به همراه داشته باشد. در لایه اول اتریوم، که اساساً پروتکل بلاکچین است، برای افزایش قابلیت مقیاس‌پذیری تقویت می‌شود و قوانین پروتکل به طور مستقیم تغییر می‌کند تا سرعت و ظرفیت تراکنش‌ها افزایش یابد.

البته برای انجام این کار، روش‌های مختلفی وجود دارد که عبارتند از:

• بهبود پروتکل اجماع: اتریوم 2.0 از این روش برای افزایش قابلیت مقیاس‌پذیری و کاهش مصرف انرژی استفاده می‌کند و به همین دلیل از الگوریتم اثبات کار به اثبات سهام تغییر کرده است.
• شاردینگ (Sharding): یکی از روش‌های مقیاس‌بندی در لایه اول اتریوم است که بلاکچین را به اجزای کوچکتری به نام شارد تقسیم می‌کند، تا تراکنش‌های شبکه را به صورت همزمان و موازی انجام داده و سرعت تراکنش‌ها را افزایش دهد.

لایه دوم اتریوم چیست؟

قبل از بررسی بهترین پروژه‌های لایه دوم اتریوم، به توضیح لایه دوم اتریوم می‌پردازیم. با ظهور فضای DeFi به عنوان یک کل، که اصطلاحاً توسط اتریوم قدرتمند پشتیبانی می‌شد، مشاهده کردیم که شبکه اتریوم به چالش‌هایی برخورد کرد که عمدتاً باعث مسدود شدن و افزایش هزینه‌ها در شبکه می‌شد. به همین دلیل، راه حل‌های مبتنی بر لایه دوم اتریوم (L2) به وجود آمدند. این پروژه‌های L2 و بلاکچین‌های موازی با استقبال و استفاده گسترده روبه‌رو شده‌اند، زیرا این پروژه‌ها قادر به بهبود سرعت تراکنش و کاهش هزینه‌های تراکنش هستند.

تفاوت بین راه حل لایه یک و لایه دو بسیار ساده است، زیرا آنها در نقش و تمرکز بر روی بلاکچین تفاوت دارند. لایه یک برای بهبود معماری بلاکچین ساخته شده است، در حالی که لایه دو عبارت است از شبکه‌های ثانویه که در بالای بلاکچین اصلی اتریوم اجرا می‌شوند. لایه دو یک چارچوب فرعی است که در حالی که لایه مرکزی یا لایه یک امنیت را فراهم می‌کند، سرعت بهتری را با هزینه‌های کمتر ارائه می‌دهد.

لایه دوم اتریوم برای افزایش مقیاس‌پذیری از روش‌های off-chain استفاده می‌کند. به عبارت دیگر، لایه دوم اتریوم شامل برنامه‌های غیرمتمرکز است که در لایه دوم اجرا می‌شوند. این لایه در واقع یک شبکه است که روی لایه یک یا همان بلاکچین اصلی اتریوم قرار دارد. این لایه کمک می‌کند تا تراکنش‌ها به‌صورت خارج از شبکه هدایت شده و در نهایت به‌صورت off-chain پردازش می‌شوند.

یکی از چالش‌هایی که در مورد ارزهای دیجیتال اصلی مانند بیتکوین و اتریوم وجود دارد، مسئله مقیاس‌پذیری است. با توجه به اینکه تعداد کاربران این پلتفرم‌ها در حال افزایش است، محدودیت‌هایی در عملکرد این شبکه‌ها به وجود آمده است. انجام تراکنش‌ها در این شبکه‌ها زمان بر است و با افزایش تعداد کاربران، تعداد تراکنش‌هایی که نیاز به تأیید دارند، نیز افزایش می‌یابد و درنهایت هزینه تراکنش‌ها نیز افزایش می‌یابد. با استفاده از راهکارهای لایه دوم اتریوم، تمامی این مشکلات حل شده است.

لایه دوم اتریوم به منظور پاسخگویی به نیازهای کاربران با سرعت و هزینه بهتری معرفی شده است. این لایه، فراکتالی از شبکه اتریوم است که در بالای شبکه اصلی قرار دارد و با استفاده از قراردادهای هوشمند عمل می‌کند. لایه دوم به طور کامل با لایه اول ارتباط دارد، اما برخلاف آن، به اصول و زیرساخت‌های لایه اول وابسته نیست.

بهترین پروژه‌های لایه دوم اتریوم چیستند؟

از زمان راه‌اندازی لایه دوم اتریوم، پروژه‌های مرتبط با این لایه نیز رشد چشمگیری داشته‌اند. در ادامه، به معرفی بهترین پروژه‌های لایه دوم اتریوم می‌پردازیم. با ما همراه باشید تا تا انتهای مقاله با این پروژه‌ها آشنا شوید.

پالی گان (Polygon):
پروژه پالی گان یک پلتفرم در حال رشد است که به منظور توسعه و اتصال شبکه‌های بلاکچین مبتنی بر اتریوم ایجاد شده است. استفاده از این پلتفرم منجر به افزایش انعطاف‌پذیری و امنیت شبکه اتریوم می‌شود.

LOOPRING:
پروژه LOOPRING (LRC) که توسط مهندس نرم‌افزار سابق گوگل به نام دانیل وانگ تأسیس شده است، یک راه‌حل لایه دو در بلاکچین اتریوم است. این پروژه به دنبال افزایش سرعت و کاهش هزینه در انتقال دارایی‌ها و انجام پرداخت‌ها در پلتفرم اتریوم است، بدون اینکه به امنیت شبکه آسیب برساند.

پروژه آربیتروم (Arbitrum) یکی از بهترین پروژه‌های لایه دوم اتریوم است که با هدف همکاری با شبکه اتریوم راه‌اندازی شده است. این پروژه امکان پردازش متقابل قراردادهای هوشمند را برای توسعه‌دهندگان فراهم می‌کند. آربیتروم شامل سه مولفه اصلی، یعنی پردازش‌دهنده، اعتباردهنده و EthBridge است.

یکی از ویژگی‌های جالب این پروژه این است که توکن بومی و مخصوص خود را ندارد و به نظر می‌رسد هدفی برای راه‌اندازی یک توکن مستقل نداشته باشد. همچنین، یکی از مزایای این پروژه این است که از تجمیع زنجیره‌ی جانبی تراکنش‌ها یا فناوری رول‌آپ پشتیبانی می‌کند.

پروژه Optimism:
پروژه Optimism نیز یکی از بهترین پروژه‌های لایه دوم اتریوم است که با هدف کاهش هزینه و افزایش سرعت انجام تراکنش‌ها ایجاد شده است. توسعه‌دهندگان از طریق این پروژه می‌توانند قراردادهای هوشمند قابل اعتماد را با برخی محدودیت‌ها راه‌اندازی کنند. یکی از مزایای این پروژه همکاری مستقیم با سینتتیکس است و از توکن بومی SNX برای کاربران استفاده می‌کند.

این پروژه‌ها نمونه‌هایی از پروژه‌های لایه دوم اتریوم هستند که با ارائه بهبودهای مهم در هزینه و سرعت انجام تراکنش‌ها، در جهت بهبود عملکرد شبکه اتریوم تلاش می‌کنند.

یکی از راه حل‌های منحصر به فرد در لایه دو اتریوم، Immutable X است

این پلتفرم یک بلاکچین است که توسعه‌دهندگان را قادر می‌سازد تا به سادگی پروژه‌های توکن غیرقابل تعویض (NFT) را ایجاد کنند.

پروژه X-Dai نیز یکی از پروژه‌های لایه دو اتریوم است که امکان پردازش تراکنش‌ها با کارمزدهای کم و سرعت بالاتر را برای کاربران فراهم می‌کند. این پروژه از یک زنجیره مبتنی بر اتریوم استفاده می‌کند و از مکانیزم اجماع اثبات سهام برای ارائه قابلیت قرار دادن توکن‌های Xdai به عنوان سهام در شبکه‌ها استفاده می‌کند. یکی از جذابترین ویژگی‌های این پروژه، استیبل کوین بودن آن است. این پروژه به دلیل ادغام و همکاری با سایر پلتفرم‌ها در حال رشد و توسعه است.

ZKSWAP (ZKS) نیز یک راه حل لایه دو بسیار منحصر به فرد است که بر اتریوم ساخته شده است. این یک صرافی غیرمتمرکز از نوع بازارساز خودکار (AMM) است که با استفاده از فناوری zkRollup طراحی شده است.

Skale یکی از پروژه‌های لایه دوم اتریوم است که به طور منبع باز توسعه یافته است. هدف اصلی این پروژه حل مشکل مقیاس‌پذیری در بلاکچین‌های سازگار با اتریوم است و ایجاد زنجیره‌های جانبی کشسانی را فراهم می‌کند. این زنجیره‌های جانبی توسط برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps) برای اجرای تراکنش‌های خود استفاده می‌شوند.

در کل، راه حل‌های لایه دوم اتریوم سعی می‌کنند با بهینه‌سازی و سرعت بخشیدن به فرایند انجام تراکنش‌ها، قادر باشند همزمان با افزایش ترافیک شبکه، تعداد بیشتری تراکنش را تائید کنند. یکی از چالش‌هایی که ارز دیجیتال اتریوم با آن مواجه است، مقیاس‌پذیری است و در حال حاضر روش‌های مختلفی برای حل این مشکل پیشنهاد شده است. در این مقاله، بهترین پروژه‌های لایه دوم اتریوم را معرفی کردیم که با هدف بهبود مقیاس‌پذیری و کاهش هزینه‌های مربوط به تراکنش‌ها طراحی شده‌اند و در حال رشد و توسعه قرار دارند.